Hoi hoi
Hier mijn
eerste blogbericht. De eerste nacht zit erop in de grote stad. Het is hier nu
nog zeer vroeg (5u50) maar ik ben gisteravond dan ook op een onmenselijk vroeg
uur gaan slapen (8 uur ’s avonds).
Ik zal jullie even vertellen over mijn eerste dag, die ook al zeer vroeg begon. Om 5u15 ging mijn wekker af zodat we om 5u30 konden vertrekken. De koffer stond volledig ingepakt klaar dus enkel kleren aantrekken en de auto inspringen. Natuurlijk hadden papa en Brent een zee van tijd waardoor we al 20 minuten achterliepen op ons schema. Mama en ik waren ons natuurlijk al aan het opjagen. Want we mochten wel echt niet te laat komen. Lang leve de E314 want er was uiteraard weer een ongeval gebeurd waardoor er file was. Papa Patrick is een ongelooflijke fan van wegjes binnendoor maar mama en ik konden hem toch overtuigen om gewoon de autosnelweg te blijven volgen. Dit was het moment dat wij rustig waren en dat hij zich begon op te jagen.
Om half 8 had ik afgesproken met de 2 andere Belgische meisjes zodat we samen konden inchecken. Dat was even een spannend moment want ik had na een moeilijke selectie toch nog 2 kilo te veel in mijn bagage. Er werd echter niets over gezegd dus ik was blij. Maar toen kwam natuurlijk het ergste moment. We zijn allemaal nog even apart iets gaan doen met onze familie. Maar het moment van afscheid kon niet uitblijven. Het moment was daar dat onze wegen gingen scheiden. Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken als ik zeg dat er wel wat traantjes zijn gevloeid. We waren gelukkig met drie en we hadden elkaar zoveel te vertellen dat de traantjes vlug gedroogd waren. Er stond ons een vlucht van 8u te wachten. We stegen op om half 11 en zouden half 1 lokale tijd aankomen. Echt een gekke gedachte. Maar het viel allemaal nog redelijk goed mee. Ik begin altijd met goede moed naar een film te kijken maar na 5 min lig ik meestal al te slapen. Dus ik heb veel films opgezet maar weinig gezien. Aangekomen in de luchthaven moesten we nog even wat procedures doorlopen: ons paspoort laten controleren, vingerafdrukken nemen, onze bagage nemen,.. Op het vliegtuig moesten we een papiertje invullen om aan te geven of we eten hadden meegenomen. Ik had chocolade (natuurlijk !!) en koekjes meegenomen voor mijn gastgezin dus was best wel een grappig antwoord als ze aan mij vroegen welk eten ik bij had. Maar ik was blij dat ik alles mocht meenemen. Want de laatste waren er toch twijfels of dat ze over bepaalde zaken niet moeilijk gingen doen.
Ik zal jullie even vertellen over mijn eerste dag, die ook al zeer vroeg begon. Om 5u15 ging mijn wekker af zodat we om 5u30 konden vertrekken. De koffer stond volledig ingepakt klaar dus enkel kleren aantrekken en de auto inspringen. Natuurlijk hadden papa en Brent een zee van tijd waardoor we al 20 minuten achterliepen op ons schema. Mama en ik waren ons natuurlijk al aan het opjagen. Want we mochten wel echt niet te laat komen. Lang leve de E314 want er was uiteraard weer een ongeval gebeurd waardoor er file was. Papa Patrick is een ongelooflijke fan van wegjes binnendoor maar mama en ik konden hem toch overtuigen om gewoon de autosnelweg te blijven volgen. Dit was het moment dat wij rustig waren en dat hij zich begon op te jagen.
Om half 8 had ik afgesproken met de 2 andere Belgische meisjes zodat we samen konden inchecken. Dat was even een spannend moment want ik had na een moeilijke selectie toch nog 2 kilo te veel in mijn bagage. Er werd echter niets over gezegd dus ik was blij. Maar toen kwam natuurlijk het ergste moment. We zijn allemaal nog even apart iets gaan doen met onze familie. Maar het moment van afscheid kon niet uitblijven. Het moment was daar dat onze wegen gingen scheiden. Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken als ik zeg dat er wel wat traantjes zijn gevloeid. We waren gelukkig met drie en we hadden elkaar zoveel te vertellen dat de traantjes vlug gedroogd waren. Er stond ons een vlucht van 8u te wachten. We stegen op om half 11 en zouden half 1 lokale tijd aankomen. Echt een gekke gedachte. Maar het viel allemaal nog redelijk goed mee. Ik begin altijd met goede moed naar een film te kijken maar na 5 min lig ik meestal al te slapen. Dus ik heb veel films opgezet maar weinig gezien. Aangekomen in de luchthaven moesten we nog even wat procedures doorlopen: ons paspoort laten controleren, vingerafdrukken nemen, onze bagage nemen,.. Op het vliegtuig moesten we een papiertje invullen om aan te geven of we eten hadden meegenomen. Ik had chocolade (natuurlijk !!) en koekjes meegenomen voor mijn gastgezin dus was best wel een grappig antwoord als ze aan mij vroegen welk eten ik bij had. Maar ik was blij dat ik alles mocht meenemen. Want de laatste waren er toch twijfels of dat ze over bepaalde zaken niet moeilijk gingen doen.
Op voorhand hadden we een shuttle vastgelegd die ons van de vlieghaven naar het hotel zou brengen. We kregen onze eerste les in roekeloos rijgedrag in New York. Jullie kunnen niet geloven hoe blij we waren dat we veilig waren aangekomen in het hotel. Deze ervaring waren we echter ook weer vlug vergeten toen we ons hotel zagen. Echt te moeite! We werden onthaald door de organisatie en kregen onze kamernummer. Ik lig samen op de kamer met Hannah: een Brits meisje van 18 jaar. Onze kamer bevindt zich op de 32ste verdieping en het uitzicht is heerlijk.
Deze morgen was ik om 5 uur wakker. Heel gek als je klaar wakker bent om 5 uur ’s morgens. Normaal gezien ben ik dan een echte zombie. Maar dat komt nog wel allemaal op zijn pootjes terecht. Deze week wordt een drukke week. Over enkele uurtjes begint de oriëntatie. Dan krijgen we heel veel informatie over het ‘au-pair zijn’ en de Amerikaanse cultuur. Maar eerst een echt Amerikaans ontbijt. Daar kijk ik ook wel naar uit. Laat die ‘pancakes’ maar komen;
Donderdag
ga ik dan (eindelijk) Cosmo, Leo, Carla & Fernando ontmoeten.
Hoe de oriëntatie is geweest en mijn eerste contact met de familie lezen jullie in het volgende bericht.
Hoe de oriëntatie is geweest en mijn eerste contact met de familie lezen jullie in het volgende bericht.
Tot snel x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten