Het is er eindelijk nog eens van gekomen. Ik moet toegeven dat ik me niet echt aan mijn belofte heb gehouden. Het is er niet van gekomen om jullie maandelijks op de hoogte te houden. Ik kan jullie alvast onmiddellijk gerust stellen want alles is hier nog steeds fijn achter het gordijn. New York is nooit saai en hetzelfde kan Ik zeggen over Leo & Cosmo. Het zijn toch zo'n zalige mannetjes. Momenteel werk ik elke dag van 9 tot 7 omdat het natuurlijk nog steeds vakantie is voor hun. Ik moet toegeven dat het pittige dagen zijn maar we hebben ook heel veel plezier. Er zijn hier best wel veel dingen te doen voor kinderen. Zo zijn we bijvoorbeeld eens naar de 'superhero supply store' geweest. Wie ooit plannen in die richting heeft, kan hier zeker zijn outfit samenstellen.
En zo vinden we altijd wel iets om er een leuke dag van te maken. Er is hier een overvloed aan musea, speeltuinen en parken. Het is zalig om hen met veel enthousiasme over hun dag te horen vertellen tegen Carla en Fernando.
Ik mag er nog niet te veel bij stil staan dat ik hen straks zo lang moet gaan missen. Nadat ze een week op vakantie zijn geweest, is het altijd leuk om hun lieve snoetjes terug te zien. Leo is ook op kamp geweest voor 4 weken. Amai Ik was echt blij om hem terug te zien. De kinderen gaan hier dus veel langer op kamp dan bij ons. Zo zijn sommige kinderen zelfs weg voor 7 weken. Dus dat is eigenlijk de hele vakantie. Maar een echte Amerikaanse gewoonte. Die kinderen hebben daar ook wel echt de tijd van hun leven.
Zelf heb Ik ook al een leuke zomer gehad. Overdag had Ik nog steeds veel vrije tijd. Want Leo was dan op kamp en Cosmo was ook op een soort kamp ( elke dag van 9 tot 3). Dus er was nog steeds veel tijd om rond te hangen met de vriendinnen en mijn eigen ding te doen.
Ik heb er zelf ook 2 weken vakantie op zitten. In deze 2 weken ben Ik naar Chicago en Montreal geweest. Het was super leuk om weer enkele andere steden te zien. Beide zijn echte aanraders. Maar het is ook altijd weer leuk om 'thuis' te zijn.
Ik ben op m'n eentje naar Chicago gegaan. Eerlijk gezegd was dat de eerste keer dat ik
helemaal alleen op reis ben gegaan. Op zaterdagavond heb ik de bus in Chinatown genomen. De volgende dag tegen de middag ben ik dan in Chicago aangekomen. Ik kan wel zeggen dat ik goed kan slapen in bussen/ auto's/ vliegtuigen dus daarom zag ik er eigenlijk niet zo tegen op. Overnachten zou ik doen in een hostel. Altijd een goede manier om nieuwe mensen te leren kennen. Overdag ben ik dan altijd alleen de stad ingetrokken. Ik vind het heel leuk om samen met vriendinnen een citytrip te doen. Maar alleen is ook echt een aanrader. Je doet namelijk echt alleen wat je zelf wilt. Dus voor diegene die ooit twijfelen, gewoon niet twijfelen maar doen. Op dinsdagavond heb ik dan de bus teruggenomen naar New York. Al was ik blij dat die kwam opdagen. De bus zou opnieuw vanuit Chinatown vertrekken maar deze keer dan in Chicago. Een half uur op voorhand was er echter nog geen kat te zien. Een groot verschil met het vertrek in NY. Want toen stonden er al een heel deel Chinezen op de bus te wachten. Bovendien is Chinatown nu niet de meest gezellige plek om op een bus te wachten. Uiteindelijk zag ik toch 2 andere mensen met een valies die op de bus aan het wachten waren. En even later zou de bus ook opdagen. |
Frederikke en Kelsey zijn nog maar 20 dus mogen eigenlijk nog niet uitgaan in Amerika maar in Canada dus wel. Dus dat verklapt al genoeg. Dus eigenlijk hebben we het ook niet rustig aan gedaan. ;-)
In Montréal hadden we een airbnb geboekt. We zijn dan een beetje in de ghetto van Montréal terecht gekomen maar dat viel eigenlijk wel allemaal mee. Zo konden we ook nog andere delen van de stad verkennen, buiten de super toeristische delen.
Alles gaat hier dus goed. Natuurlijk zijn er nu minder spannende dingen te vertellen dan in het begin. Maar dat wil niet zeggen dat ik het hier niet naar mijn zin heb. Er zijn hier altijd wel evenementen, concerten, nieuwe plekjes of oude plekjes waar we lang niet meer zijn geweest. Het einde komt jammer genoeg in zicht. Ik ga iedereen hier heel hard missen maar ik kijk er ook wel naar uit om iedereen in België terug te zien. Ondertussen heb ik ook hier in New York al van heel wat mensen afscheid moeten nemen. Au pairs komen en gaan. Je bent eigenlijk het hele jaar door vrienden aan het maken maar ook afscheid aan het nemen van vrienden. En het gekke is dat je hier een hele goeie band met hen kunt hebben maar je bent niet zeker of je ze ooit gaat terug zien. Het voordeel is wel dat je nu vrienden hebt van over heel de wereld. Van Columbia tot Nieuw Zeeland.
 |
Tussen mijn afscheid van NY en mijn terugkomst naar België zit nog een roadtrip. Ik ga samen met een andere Belgische au pair de westkust verkennen. Hier kijk ik ook wel heel erg naar uit. We starten in San Diego. Van daaruit zullen we zelf naar San Francisco rijden met haltes in LA, Las Vegas, Grand Canyon, .... Vanuit San Francisco zullen we dan nog naar Seattle vliegen. Dat is onze laatste halte. Daarna nemen we het vliegtuig terug naar Brussel.
Dus binnenkort kom ik naar huis. Wanneer ik de precieze datum weet, weten jullie het ook. Voor de Meeuwenaren: het zal na Meeuwen kermis zijn. ;)
Ik kijk er alvast naar uit om jullie allemaal stuk voor stuk terug zien en stevig vast te pakken.
Dikke kus uit Brooklyn en tot binnenkort!
