De eerste week

Hallo België

Ondertussen is het een week geleden dat mijn voeten op Belgische grond stonden. En dit was een erg drukke week.... 

Van dinsdag tot en met donderdag hadden we elke dag les van half 9 tot ongeveer 5 uur ’s avonds. Het waren lange dagen maar iedereen was super enthousiast en er is veel gelachen.

 Amerikaans ontbijt

 Times Square

 Training: je baby helpen zodat hij niet stikt. ;-)

 Mijn kamergenote Hannah

Het uitzicht vanuit de kamer

Bovendien was het heel erg interessant om met zoveel verschillende culturen samen te zitten. Een greep uit het aanbod van landen: Brazilië, Columbia, Portugal, China, Zuid-Afrika, Mexico, Rusland, Groot-Brittannië,… Maar vooral de Duitsers waren talrijk vertegenwoordigd. Veel au pairs waren ook jonger als mij. Er waren een aantal meisjes die nog maar 18 jaar oud waren. Ik, met mijn 24 lentes, behoorde tot de oudsten. En wij hebben natuurlijk 1 groot voordeel: wij mogen binnen in bars. Als achttienjarige moet ge hier niet proberen een pint te gaan drinken in een café. Gaat meestal niet lukken, zeker niet in Manhattan of Brooklyn. De verschillen tussen de culturen kwamen natuurlijk ook tot uiting in zaken zoals bijvoorbeeld op tijd komen. Of wanneer er werd gepraat over de snelheidsbeperkingen in de USA, dan viel de mond van de Duitsers wel echt open. Aangezien je hier maar 65 miles (104 km/u) mag rijden op de autosnelwegen.

We hebben natuurlijk ook de stad al verkent. Voor mij was dat anders omdat ik een jaar in Brooklyn blijf en dus enorm veel tijd heb om New York te bezoeken. Maar er zijn ook heel wat meisjes die naar andere plaatsen gaan zoals Washington, Chicago, Californië,.. Zij wouden dus zoveel mogelijk zien. Donderdag brachten we een bezoekje aan Empire State Building. Iedereen was keiveel foto’s aan het maken terwijl ik eerder voor mij uit staarde en droomde over mijn leven in de stad.
Ik was trouwens echt wel verbaasd over de vrouwen in de stad. Mijn beeld van NYC (dat voor 85% gevormd is door Sex and the City) was dat 85% van de vrouwen hier op hoge hakken zouden rondlopen. Maar dat klopt dus niet! Echt enorm veel vrouwen liepen rond in sportschoenen en dan vooral in Nike's. 

Vrijdag was het dan zover. De ‘Music Family’ ontmoeten. Voor diegene die niet kunnen volgen -> de achternaam van de familie is Music. ;-) Om 15u zou Fernando mij oppikken waardoor ik de rest van de dag nog wat tijd had om te "chillen" met de andere au pairs. Maar ik keek er vooral naar uit om de familie te ontmoeten. Er gingen zoveel gedachten door mij heen. En er waren ook wel echt kriebels aanwezig. Er werd de hele week gepraat over de kinderen en over je nieuwe leven. Dus dan ben je ook wel echt benieuwd naar iedereen. Ik had op voorhand tegen mezelf gezegd dat ik niet mocht wenen omdat ik soms uit blijdschap kan beginnen te wenen. Ik wachtte op Fernando in de lobby en toen hij binnenkwam, kwamen ook de tranen. Typisch natuurlijk. Maar mijn tranen gaan vaak gepaard met een lach. Dat is natuurlijk ook typisch. ;-) Fernando moest even iets droppen bij Carla haar werk en dus kon ik haar ook al ontmoeten. Zij werkt voor een kookmagazine en het kantoor is op Times Square (alles is hier mogelijk). Dus ik kreeg nog een rondleiding doorheen de stad. De mama en de papa had ik nu al ontmoet maar het spannendste was toch om de jongens te ontmoeten. Toen ik arriveerde waren ze nog niet terug van school. Dus kreeg ik een rondleiding in het huis waaronder ook mijn nieuwe kamer. Mijn kamer voelt nu al heel vertrouwd aan, het is dan ook een hele leuke.

Terug over naar de boys. Leo had nog tekenacademie dus Nathalie (de vorige au pair) kwam eerst naar huis met Cosmo. Cosmo is 4 jaar oud dus ik wist totaal niet hoe hij ging reageren bij de eerste ontmoeting. Maar toen hij binnenkwam zag hij eerst zijn papa en vroeg hij ‘waar is Anke’. Toen hij mij zag riep hij heel hard mijn naam, liep naar mij toe en gaf mij een hele dikke knuffel. Maar echt een hele dikke. Dat was echt heel ontroerend. Ik moest mijn tranen weer inhouden. Daarna zijn we Leo gaan oppikken. Ook dit verliep heel goed. Het zijn echt superlieve kindjes. Dit weekend werd ik geïntegreerd in hun normale leven waaronder een bezoekje aan het park en andere families leren kennen, Brooklyn verkennen en naar de supermarkt gaan. Op dit moment is het natuurlijk allemaal nog een beetje aanpassen. Je woont opeens in een nieuw huis met nieuwe mensen. Ook voor de kindjes is het natuurlijk aanpassen. Ze moeten afscheid nemen van hun oude au pair en hun nieuwe au pair leren kennen. Maar iedereen doet heel erg zijn best. 

Vandaag gingen de kids naar school. Deze week leer ik mijn job kennen: de jongens van school oppikken, naar het park gaan, eten klaarmaken, helpen met huiswerk, in bad steken, … Vandaag heeft Carla mij de weg gewezen en morgen Fernando. Daarna is het aan mij. Dus ook deze week zit weer vol nieuwigheden.

Ik hou jullie uiteraard op de hoogte!

Veel liefs

Anke

De eerste dag in New York

Hoi hoi 

Hier mijn eerste blogbericht. De eerste nacht zit erop in de grote stad. Het is hier nu nog zeer vroeg (5u50) maar ik ben gisteravond dan ook op een onmenselijk vroeg uur gaan slapen (8 uur ’s avonds). 

Ik zal jullie even vertellen over mijn eerste dag, die ook al zeer vroeg begon. Om 5u15 ging mijn wekker af zodat we om 5u30 konden vertrekken. De koffer stond volledig ingepakt klaar dus enkel kleren aantrekken en de auto inspringen. Natuurlijk hadden papa en Brent een zee van tijd waardoor we al 20 minuten achterliepen op ons schema. Mama en ik waren ons natuurlijk al aan het opjagen. Want we mochten wel echt niet te laat komen. Lang leve de E314 want er was uiteraard weer een ongeval gebeurd waardoor er file was. Papa Patrick is een ongelooflijke fan van wegjes binnendoor maar mama en ik konden hem toch overtuigen om gewoon de autosnelweg te blijven volgen. Dit was het moment dat wij rustig waren en dat hij zich begon op te jagen. 

Om half 8 had ik afgesproken met de 2 andere Belgische meisjes zodat we samen konden inchecken. Dat was even een spannend moment want ik had na een moeilijke selectie toch nog 2 kilo te veel in mijn bagage. Er werd echter niets over gezegd dus ik was blij. Maar toen kwam natuurlijk het ergste moment. We zijn allemaal nog even apart iets gaan doen met onze familie. Maar het moment van afscheid kon niet uitblijven. Het moment was daar dat onze wegen gingen scheiden. Ik hoef er geen tekeningetje bij te maken als ik zeg dat er wel wat traantjes zijn gevloeid. We waren gelukkig met drie en we hadden elkaar zoveel te vertellen dat de traantjes vlug gedroogd waren. Er stond ons een vlucht van 8u te wachten. We stegen op om half 11 en zouden half 1 lokale tijd aankomen. Echt een gekke gedachte. Maar het viel allemaal nog redelijk goed mee. Ik begin altijd met goede moed naar een film te kijken maar na 5 min lig ik meestal al te slapen. Dus ik heb veel films opgezet maar weinig gezien. Aangekomen in de luchthaven moesten we nog even wat procedures doorlopen: ons paspoort laten controleren, vingerafdrukken nemen, onze bagage nemen,.. Op het vliegtuig moesten we een papiertje invullen om aan te geven of we eten hadden meegenomen. Ik had chocolade (natuurlijk !!) en koekjes meegenomen voor mijn gastgezin dus was best wel een grappig antwoord als ze aan mij vroegen welk eten ik bij had. Maar ik was blij dat ik alles mocht meenemen. Want de laatste waren er toch twijfels of dat ze over bepaalde zaken niet moeilijk gingen doen.

Op voorhand hadden we een shuttle vastgelegd die ons van de vlieghaven naar het hotel zou brengen. We kregen onze eerste les in roekeloos rijgedrag in New York. Jullie kunnen niet geloven hoe blij we waren dat we veilig waren aangekomen in het hotel. Deze ervaring waren we echter ook weer vlug vergeten toen we ons hotel zagen. Echt te moeite! We werden onthaald door de organisatie en kregen onze kamernummer. Ik lig samen op de kamer met Hannah: een Brits meisje van 18 jaar. Onze kamer bevindt zich op de 32ste verdieping en het uitzicht is heerlijk.

De verleiding was heel groot om mij in het prachtige bed neer te gooien. Maar dat deed ik gelukkig niet. Samen met 6 andere au pairs zijn we een hapje gaan eten. Tegenover het hotel kwamen we onmiddellijk een TGI Fridays tegen. De keuze was dan ook snel gemaakt aangezien we de straat maar moesten oversteken. Iedereen had een beetje hetzelfde aan de hand, aangezien we allemaal uit de “buurt” komen (GB, België en Duitsland). Een hongergevoel maar toch bleven onze borden halfvol. Voor onze hersenen was het dan ook al 12 uur ’s nachts. En die zagen zo’n vettige maaltijd toch niet meer echt zitten. We hebben nog geprobeerd om een wandeling te maken maar mijn kaarsje was uit. Om 8 uur lag ik dan ook in mijn bed. Al was ik daar langs de ene kant niet rouwig om. 

Deze morgen was ik om 5 uur wakker. Heel gek als je klaar wakker bent om 5 uur ’s morgens. Normaal gezien ben ik dan een echte zombie. Maar dat komt nog wel allemaal op zijn pootjes terecht. Deze week wordt een drukke week. Over enkele uurtjes begint de oriëntatie. Dan krijgen we heel veel informatie over het ‘au-pair zijn’ en de Amerikaanse cultuur. Maar eerst een echt Amerikaans ontbijt. Daar kijk ik ook wel naar uit. Laat die ‘pancakes’ maar komen;

Donderdag ga ik dan (eindelijk) Cosmo, Leo, Carla & Fernando ontmoeten.
Hoe de oriëntatie is geweest en mijn eerste contact met de familie lezen jullie in het volgende bericht.

Tot snel x