Plastic zakjes, Halloween & NYC Marathon

Wauwww ik ben ondertussen al meer dan een maand in New York. Ik besef soms nog altijd niet dat ik hier nu echt woon. Als we naar nieuwe plekjes gaan die zo mooi zijn dan ben ik meestal even stil. Gewoon omdat ik het soms niet besef. Wat ik wel besef is dat ik echt wel een ‘lucky one’ ben. Ik ben in een ongelooflijke lieve familie terecht gekomen met geweldige kids. Zo had ik vorige week bijvoorbeeld nog een leuk momentje tijdens Cosmo's bad. Uit het niets zei hij dat hij graag kindjes wou hebben met mij. Hij was zo schattig. Ze zouden Kermet (Muppet show), Olivia (personage uit één van zijn lievelingsboeken) en Bob (genoemd naar zijn beer) heten. Olivia zou dezelfde haren als mij hebben. Kermet zou haren hebben zoals hem en Bob zoals Leo. Een logische vraag was dan ook van mijn kant of hij met mij wou trouwen. Maar dat wou hij niet. Hij wou alleen maar kindjes hebben met mij. De vrouwen zullen dus toch wel voor hem moeten oppassen. ;-)

Ondertussen zijn er mij natuurlijk wel al wat dingen opgevallen. Er zijn heel wat verschillen tussen Amerikanen en Europeanen. Maar het aanpassen gaat eigenlijk verbazend goed. Wat ik in het begin heel raar vond waren de plastic zakjes. Wij zijn het ondertussen gewoon om een winkelvalies mee te nemen als we naar de winkel gaan. Maar hier is dat dus niet nodig omdat ze u overladen met plastic zakjes. Ze geven er nog liever twee dan eentje, zelfs als ge maar 1 ding gekocht hebt. Ze zouden je van wijze bij spreken zelfs een plastic zakje willen geven als je een pakje kauwgom hebt gekocht.  Uit gewoonte zeg ik meestal dat ik geen plastic zakje moet hebben. De winkels zijn hier trouwens (in mijn ogen) altijd open. Zondag rustdag kennen ze hier ook niet. Dat is natuurlijk wel fijn. Ik moet mij geen zorgen maken dat de winkels gesloten zijn. Als ik terug naar België ga komen ( wat nu natuurlijk nog zeer ver weg is), ga ik er terug aan moeten wennen dat je niet om 10 uur ’s avonds nog even naar de winkel kunt gaan.

Er bestaan hier ook geen tussenmaatjes precies. Het is ofwel klein ofwel groot. Je eet gezond of je eet ongezond. Je bent mager of je bent dik. Dat viel me al direct op als ik de mama’s aan de jongens hun school zag.
En ze houden hier er echt wel van om de meeste gekke dingen tegen je te zeggen als je gewoon over straat loopt. Wat in hen opkomt, zeggen ze ook! Soms moet ik dan echt wel heel hard in mijn eigen lachen. Zoals bijvoorbeeld 'You're beautiful, keep it that way!" of "I like your body". En die laatste was echt heel vreemd omdat ik helemaal ingepakt was  met winterjas, sjaal en het was het al donker. 

Ik blijf hier ook nieuwe dingen ontdekken en koken. Carla geeft mij altijd leuke receptjes. Zo heb ik bijvoorbeeld vorige week linzen-hutsenpot gemaakt (klinkt ook weer wat gek maar het is best wel een aanrader). 

Linzen-hutsenpot 

Ik heb ook zelf vissticks gemaakt vorige week en frietjes (van zoete aardappel). En tenslotte heb ik vorige week voor de eerste keer in mijn leven mosselen klaar gemaakt. Ik ben niet echt een fan van mosselen dus ik had ze zelf nog nooit klaar gemaakt. En de manier was dan ook weer heel anders dan wat wij gewoon zijn. Maar het was toch goed gelukt. Het is echt geweldig als je iets nieuw hebt klaargemaakt en Leo en Cosmo zeggen dat het 'amazing' is. :) 

Carla was trouwens heel erg verrast door het feit dat mosselen niet mijn favoriet zijn. Een stereotype dat ze hier hebben over de Belgen. Namelijk dat we allemaal graag mosselen hebben. Misschien ben ik ook wel de uitzondering op de regel. ;-) 

Zelfgemaakte vissticks 

frietjes van sweet potato 

Eerste zelfgemaakte mosselen

Ook in de stad blijven er natuurlijk zo veel dingen te ontdekken. Vorige week maandag hielden we een mini Sex & the city –dagje. Eerst gingen we naar de Magnolio Bakery (https://www.facebook.com/MagnoliaBakery?fref=ts) en daarna een bezoekje aan het ‘zogezegde’ huis van Carrie Bradshaw. Zalig om dit nu ook eens in het echt te zien.

Maar natuurlijk draaide vorige week alles om Halloween. Ze gaan hier echt volledig uit hun dak voor Halloween. Voor mij heel gek omdat ik helemaal niet zo ‘into’ Halloween ben. Maar oké, ge kunt hier niet anders dan er in meegaan. Donderdagavond ben ik naar ‘the parade’ geweest in de Westvillage. Amai, dat was echt zotjes. De meeste straten werden afgesloten van verkeer. Het was zo druk in de stad, niet normaal. Gewoon overal liepen er verklede mensen rond. Voor mij leek het eerder alsof heel de stad zot was geworden. En natuurlijk werden er ook duizenden foto’s getrokken. Iedereen zat eigenlijk constant foto’s te trekken van wildvreemden hun kostuum.

Leo

The parade 

De week werd afgesloten met de New York City Marathon. Ook weer een hele leuke belevenis. Al het enthousiasme gaf echt adrenaline. Hoe geweldig is het niet om al lopend heel de stad te doorkruisen. Ik denk dat 90% van de toeschouwers zichzelf het goede voornemen hebben opgelegd om dat ook ooit te doen, ik dus ook. Al is het natuurlijk niet te onderschatten. Het is echt een serieuze tijdsinvestering. Later op de avond ontmoette ik een Belgische vrouw die had meegedaan en zij bevestigde dit. Zij ging 4 tot 5 keer per week lopen. En dat is dan niet voor een half uurtje maar direct voor 3 uur of langer. Dus weet wat u te wachten staat! Ik ontmoette deze vrouw trouwens in een Belgisch café: BXL Zoute. Echt ongelooflijk hoeveel Belgen (en Hollanders) hier bijeen kwamen. Het was net alsof ik in België was, zeker toen ik een lekker ‘bolleke’ (De Koninck) kon drinken. Zalig!

Belgian - Dutch corner NYC marathon 

Laura, ik & een typische Amerikaan: eentje die wil trakteren op eten en drinken. 

Perfecte maaltijd voor zondag aan de toog: Fish & Chips en een Duveltje

Dikke kus vanuit Brooklyn!