Plastic zakjes, Halloween & NYC Marathon

Wauwww ik ben ondertussen al meer dan een maand in New York. Ik besef soms nog altijd niet dat ik hier nu echt woon. Als we naar nieuwe plekjes gaan die zo mooi zijn dan ben ik meestal even stil. Gewoon omdat ik het soms niet besef. Wat ik wel besef is dat ik echt wel een ‘lucky one’ ben. Ik ben in een ongelooflijke lieve familie terecht gekomen met geweldige kids. Zo had ik vorige week bijvoorbeeld nog een leuk momentje tijdens Cosmo's bad. Uit het niets zei hij dat hij graag kindjes wou hebben met mij. Hij was zo schattig. Ze zouden Kermet (Muppet show), Olivia (personage uit één van zijn lievelingsboeken) en Bob (genoemd naar zijn beer) heten. Olivia zou dezelfde haren als mij hebben. Kermet zou haren hebben zoals hem en Bob zoals Leo. Een logische vraag was dan ook van mijn kant of hij met mij wou trouwen. Maar dat wou hij niet. Hij wou alleen maar kindjes hebben met mij. De vrouwen zullen dus toch wel voor hem moeten oppassen. ;-)

Ondertussen zijn er mij natuurlijk wel al wat dingen opgevallen. Er zijn heel wat verschillen tussen Amerikanen en Europeanen. Maar het aanpassen gaat eigenlijk verbazend goed. Wat ik in het begin heel raar vond waren de plastic zakjes. Wij zijn het ondertussen gewoon om een winkelvalies mee te nemen als we naar de winkel gaan. Maar hier is dat dus niet nodig omdat ze u overladen met plastic zakjes. Ze geven er nog liever twee dan eentje, zelfs als ge maar 1 ding gekocht hebt. Ze zouden je van wijze bij spreken zelfs een plastic zakje willen geven als je een pakje kauwgom hebt gekocht.  Uit gewoonte zeg ik meestal dat ik geen plastic zakje moet hebben. De winkels zijn hier trouwens (in mijn ogen) altijd open. Zondag rustdag kennen ze hier ook niet. Dat is natuurlijk wel fijn. Ik moet mij geen zorgen maken dat de winkels gesloten zijn. Als ik terug naar België ga komen ( wat nu natuurlijk nog zeer ver weg is), ga ik er terug aan moeten wennen dat je niet om 10 uur ’s avonds nog even naar de winkel kunt gaan.

Er bestaan hier ook geen tussenmaatjes precies. Het is ofwel klein ofwel groot. Je eet gezond of je eet ongezond. Je bent mager of je bent dik. Dat viel me al direct op als ik de mama’s aan de jongens hun school zag.
En ze houden hier er echt wel van om de meeste gekke dingen tegen je te zeggen als je gewoon over straat loopt. Wat in hen opkomt, zeggen ze ook! Soms moet ik dan echt wel heel hard in mijn eigen lachen. Zoals bijvoorbeeld 'You're beautiful, keep it that way!" of "I like your body". En die laatste was echt heel vreemd omdat ik helemaal ingepakt was  met winterjas, sjaal en het was het al donker. 

Ik blijf hier ook nieuwe dingen ontdekken en koken. Carla geeft mij altijd leuke receptjes. Zo heb ik bijvoorbeeld vorige week linzen-hutsenpot gemaakt (klinkt ook weer wat gek maar het is best wel een aanrader). 

Linzen-hutsenpot 

Ik heb ook zelf vissticks gemaakt vorige week en frietjes (van zoete aardappel). En tenslotte heb ik vorige week voor de eerste keer in mijn leven mosselen klaar gemaakt. Ik ben niet echt een fan van mosselen dus ik had ze zelf nog nooit klaar gemaakt. En de manier was dan ook weer heel anders dan wat wij gewoon zijn. Maar het was toch goed gelukt. Het is echt geweldig als je iets nieuw hebt klaargemaakt en Leo en Cosmo zeggen dat het 'amazing' is. :) 

Carla was trouwens heel erg verrast door het feit dat mosselen niet mijn favoriet zijn. Een stereotype dat ze hier hebben over de Belgen. Namelijk dat we allemaal graag mosselen hebben. Misschien ben ik ook wel de uitzondering op de regel. ;-) 

Zelfgemaakte vissticks 

frietjes van sweet potato 

Eerste zelfgemaakte mosselen

Ook in de stad blijven er natuurlijk zo veel dingen te ontdekken. Vorige week maandag hielden we een mini Sex & the city –dagje. Eerst gingen we naar de Magnolio Bakery (https://www.facebook.com/MagnoliaBakery?fref=ts) en daarna een bezoekje aan het ‘zogezegde’ huis van Carrie Bradshaw. Zalig om dit nu ook eens in het echt te zien.

Maar natuurlijk draaide vorige week alles om Halloween. Ze gaan hier echt volledig uit hun dak voor Halloween. Voor mij heel gek omdat ik helemaal niet zo ‘into’ Halloween ben. Maar oké, ge kunt hier niet anders dan er in meegaan. Donderdagavond ben ik naar ‘the parade’ geweest in de Westvillage. Amai, dat was echt zotjes. De meeste straten werden afgesloten van verkeer. Het was zo druk in de stad, niet normaal. Gewoon overal liepen er verklede mensen rond. Voor mij leek het eerder alsof heel de stad zot was geworden. En natuurlijk werden er ook duizenden foto’s getrokken. Iedereen zat eigenlijk constant foto’s te trekken van wildvreemden hun kostuum.

Leo

The parade 

De week werd afgesloten met de New York City Marathon. Ook weer een hele leuke belevenis. Al het enthousiasme gaf echt adrenaline. Hoe geweldig is het niet om al lopend heel de stad te doorkruisen. Ik denk dat 90% van de toeschouwers zichzelf het goede voornemen hebben opgelegd om dat ook ooit te doen, ik dus ook. Al is het natuurlijk niet te onderschatten. Het is echt een serieuze tijdsinvestering. Later op de avond ontmoette ik een Belgische vrouw die had meegedaan en zij bevestigde dit. Zij ging 4 tot 5 keer per week lopen. En dat is dan niet voor een half uurtje maar direct voor 3 uur of langer. Dus weet wat u te wachten staat! Ik ontmoette deze vrouw trouwens in een Belgisch café: BXL Zoute. Echt ongelooflijk hoeveel Belgen (en Hollanders) hier bijeen kwamen. Het was net alsof ik in België was, zeker toen ik een lekker ‘bolleke’ (De Koninck) kon drinken. Zalig!

Belgian - Dutch corner NYC marathon 

Laura, ik & een typische Amerikaan: eentje die wil trakteren op eten en drinken. 

Perfecte maaltijd voor zondag aan de toog: Fish & Chips en een Duveltje

Dikke kus vanuit Brooklyn!

Nieuwe eetgewoonten

Ik ben ondertussen al 3 weken een deeltje van de Music familie. Het gaat allemaal super snel. Ik mag wel zeggen dat ik een super werkleventje heb hier. Ik begin elke dag om 3 uur, dan haal ik Cosmo op van school. Daarna nemen we de bus naar Leo zijn school. Vervolgens gaan we naar het dichtstbijzijnde park waar de jongens naar hartenlust hun laatste energie kunnen opmaken. Ik maak iedere dag eten voor hun (maar met hulp van receptjes van Carla). Daarna steek ik Cosmo in bad. Het is dan ook snel 7 uur, het tijdstip dat de ouders terug zijn van hun werk.

Vorige week dinsdag was er een nieuwe mijlpaal. Ik zou de jongens vandaag ook in bed stoppen. Na school waren ze alvast in hun nopjes want we zouden balletjes in tomatensaus met spaghetti eten. Alles verliep vlekkeloos tot de laatste minuten van Cosmo zijn bad. Ik was met hem aan het praten over leuke boeken totdat hij opeens heel hard begon te wenen. Hij wou zijn mama! Ik probeerde alles wat ik maar kon bedenken maar er was geen verandering te bespeuren. Het arme mannetje heeft misschien voor een uur geweend. Dat was echt niet gemakkelijk. Ik had eerder al voorgesteld om zijn mama te bellen en misschien kon ze hem een verhaaltje voorlezen aan de telefoon. Eerst wou hij dit niet maar hij veranderde toch van gedachte. Na een kort telefoontje met zijn moeder en wat quality time met zijn broer viel hij rustig in slaap. Je moet deze situatie natuurlijk weer met een korreltje zout nemen. Het was de eerste keer dat ik hem in bed zou stoppen en Cosmo is niet zo te vinden voor veranderingen in zijn patroon. Ik vertel jullie ook deze kanten van mijn avontuur omdat het zeer belangrijke momenten zijn. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn (meestal wel!) maar je leert ook zoveel uit deze momenten. En Leo en Cosmo zijn geweldig! Ik heb het echt met hun getroffen!

Woensdag is altijd een hele uitdaging. Woensdag is namelijk was-je-haren dag. Cosmo gaat iedere dag in bad maar enkel op woensdag en zondag wast hij zijn haren. Het probleem is echter dat hij het haat om zijn haren te wassen. Dus je moet hem altijd zo ver zien te krijgen. Leo kan hierbij een grote hulp betekenen. Woensdag leek het eerst alsof het een grote ramp ging worden omdat hij juist voordat hij het bad inging begon te wenen. Maar hij deed het zo goed. Dat is echt geweldig dan. Hij heeft geen traantje meer gelaten. 

Soms moet je snel nadenken en met creatieve dingen tevoorschijn komen om hen af te leiden. Ik verschiet soms van mezelf wat ik kan bedenken om hen op andere gedachte te brengen of hen gewoon aan iets anders te laten denken. 
Door deze verhalen lijkt het misschien alsof ik alleen voor Cosmo zorg. Er is natuurlijk ook Leo. Met hem is het natuurlijk gemakkelijker omdat hij al bijna 10 jaar oud is. Ik hoef hem bijvoorbeeld niet meer in bad te steken. ;-) 

Maandag hadden de jongens geen school dus waren we de hele dag met ons drietjes. Dat was best wel spannend. Maar deze momenten zijn wel ideaal om samen leuke dingen te doen. Want door de week gaat alles zo snel. Omdat Cosmo een beetje ziek was, hielden we een rustig dagje. We gingen eventjes naar het park omdat het zo’n mooie dag was. Voor de rest hebben we vooral samen gespeeld: gezelschapsspelletjes, Lego, … De jongens hadden zelfs een doorgeef-systeem geconstrueerd op hun kamer.

Naast al de avonturen met de kinderen beleef ik ook heel wat nieuwe dingen op culinair vlak. Nee, ik zit niet elke dag in de Mc Donalds of Burger King. In tegendeel zelfs. Ik leer hier echt wel nieuwe dingen eten en KOKEN. Vorige week woensdag stonden er eend en bonen op het menu. Vrijdag at ik ‘squash’: een soort zoete aardappel die dan ook weer familie is van de pompoen. Maar wel héél lekker. Het was de eerste keer dat ik dit heb klaar gemaakt. Natuurlijk kreeg ik goede instructies maar toch waren Carla en Fernando positief over mijn kookkunsten.

Door de week hang ik overdag vooral rond in Brooklyn. Ook Brooklyn heeft zeer mooie plekjes en iets rustgevend. Het is hier echt wel gezellig. Dus voor de mensen die een tripje plannen naar de stad die nooit slaapt, vergeet zeker Brooklyn niet. Er zijn hier goeie eetadresje en ook leuke cafétjes. Ik heb er natuurlijk al een paar ontdekt maar hopelijk mogen er nog heel veel volgen. Het weer is hier bovendien nog heel goed. De meeste dagen lopen we hier zelfs nog rond in T-shirt. Maar dit zal wel vlug gaan veranderen. En het heeft ook 1 nadeel: er zijn hier nog te veel muggen aanwezig. Zo gek om midden oktober nog vol muggenbeten te staan.
Een goede manier om de buurt te leren kennen is om te gaan lopen. Het zijn bovendien 2 vliegen in 1 klap. Ik loop maar wat kris kras rond en hoop om op een bepaald bekend punt terug te komen. Mijn looptijd was juist lang genoeg om verdwaald te geraken en terug op een bekend punt te komen, dus ideaal.

Vorige week kreeg ik ook mijn eerste post. Iets klein maar wel heel fijn. Echt gek om zo te zien:

            Anke Coenen

            178 Adelphi Street

            Brooklyn, New York, 11205

Dus nu hebben jullie mijn adres en kunnen jullie mij naar hartenlust kaartjes en (liefdes)brieven beginnen te sturen.  ;-)

Al geniet ik er ook van als ik even kan skypen met het thuisfront of met deze lieve schatjes van patatjes. Ik weet niet of jullie beseffen hoeveel deugd het deed om jullie allemaal even te zien en te horen. 

Schatjes van patatjes! 

Tot snel voor de volgende avonturen! 

Veel liefs

x x x

Omdat het kan!

Eerst wil ik jullie alvast bedanken voor alle leuke reacties. Dat is echt supertof! Ik ben weer een beetje ontroerd. ;-) 

Laat mij jullie vertellen over mijn eerste werkweek.....

Maandag zou ik het schoolleven van deze twee kanjers leren kennen samen met Carla. Ze zou mij de school tonen, de weg er naartoe, enkele huishoudelijke taken, … Het ging echter niet van een leien dakje. Ik kon toch wel echt merken dat Cosmo en Leo zich aan het aanpassen waren. Hé het is ook niet niks voor deze 2 kanjers. Ze hebben 1,5 jaar dezelfde au pair gehad. Elke dag dezelfde persoon die hen van school komt halen en alles doet wat er na school moet gebeuren. En nu verandert dat opeens. Dinsdag heeft Fernando mij wegwijs gemaakt en heeft hij mij geholpen met mijn telefoon. Ik ben niet echt zo’n persoon die de hele dag zit te sms’en maar zonder telefoon is het toch ook wel echt gek. Ik had het ook gewoon nodig. Wanneer ik met de kids doorheen de stad aan het razen ben, dan is het toch wel gemakkelijk om bereikbaar te zijn. ’s Avonds hebben Fernando en ik de kinderen samen van school gehaald. Ook dinsdag waren er weer wat dingetjes die mij wat van mijn stuk brachten. Ik was mij hier wel van bewust op voorhand maar kindjes zien wenen doet toch altijd pijn. Natuurlijk is er ook dat kleine stemmetje in je hoofd dat zegt dat je de hele situatie moet relativeren. Ik was er namelijk ook nog maar voor de 5^de dag.

Woensdag was dus een heel spannende dag voor mij. Ik zou Cosmo voor de eerste keer alleen gaan ophalen en het hele ritueel met hem doorlopen. Leo werd door Nathalie opgepikt wegens tijdgebrek. Ik bespaar jullie het hele verhaal hierachter. ;-)

Ik was echt zenuwachtig. Hoe ging Cosmo reageren als ik hem ging halen, gezien de voorbije dagen. Ik ging met een bang hartje naar zijn school. Maar toen hij mag zag gaf hij mij toch alvast een dikke knuffel. Daarna gingen we naar het park samen met een vriendje van zijn school. Terug thuis was er de volgende uitdaging: de eerste keer avondeten voor hem klaarmaken. Het was een pasta met tomatensaus en salade. Carla had een paar dagen voordien tomatensaus en tomatensoep gemaakt. Jullie kunnen misschien al raden wat deze knapkop heeft uitgestoken. Ja inderdaad! Ik heb ze verwisseld. Maar wij (Cosmo & ik) waren ons van geen kwaad bewust. Wij hadden echt een lekkere maaltijd. Pas toen Fernando terug kwam van het werk en zag dat er tomatensoep was verdwenen ging er een belletje rinkelen bij mij. Maar gelukkig vond hij het helemaal geen probleem. Hij was blij dat we lekker hadden gegeten. Dit is een situatie waar we nog jaren mee gaan kunnen lachen denk ik. Maar voor de rest is de dag heel goed verlopen. Dus dat was echt wel een ‘high five’ waard.

Pasta met tomatensoep.... Ziet er toch niet zo slecht uit hè?! ;-) 

Donderdag en vrijdag verliepen eigenlijk vrij goed. Natuurlijk komen er al eens wat traantjes tevoorschijn als niet alles verloopt zoals Cosmo het in zijn gedachte heeft (hij is 4 jaar oud). Maar het zijn tenslotte ook kinderen. Ik probeer er op de beste manier mee om te gaan. En ik leer hier elke dag bij. Donderdagavond hebben we voor de eerste keer gegeten met ons drietjes. En deze keer heb ik geen dingen verwisseld. ;-) 

  Gisteren (maandag) had Cosmo geen school en waren we een dag met ons tweetjes alleen. En dat is allemaal heel goed gegaan. We hadden echt een leuke dag samen. We zijn naar het park geweest, hebben met de Lego gespeeld en hebben samen boekjes gelezen.

Naast mijn job als au pair is er natuurlijk ook nog mijn eigen (sociaal) leven. Donderdagavond ging ik met Nathalie (de vorige au pair van de Music family en ook een Belgische) iets drinken samen met een andere au pair uit Brooklyn. Ik had voorgesteld om er zelf te geraken met de metro. Dat was de eerste keer dat ik alleen de metro ging nemen. Natuurlijk ging er iets mis want mijn hoofd is soms nogal eens verstrooid. Niet dat er een ramp is gebeurd. Ik was tot en met de laatste halte blijven zitten terwijl ik een paar haltes vroeger had moeten uitstappen. Mijn gastouders vinden het super tof als ik zeg dat ik iets ga doen met andere mensen. Niet dat ze mij het huis uit willen maar ook zij vinden het belangrijk dat ik hier een sociaal leven opbouw. Ze doen mij soms ook wel denken aan mijn eigen mama en papa. Zoals donderdagvond, toen vroeg Fernando hoe ik naar huis zou komen en hoe laat. Thuis zou ik zeggen ‘dat weet ik nog niet, maar ik blijf niet zo lang’ (en dat zijn meestal de gevaarlijke avonden) maar voor hun wou ik er toch wel echt een uur opplakken. Fernando vond het ook beter als ik de taxi naar huis nam want alleen over straat lopen terwijl ik er nog maar een week ben, vond hij toch maar niks. Ik denk ook dat ze het vooral belangrijk vinden dat ik niet bang ben in mijn eerste weken en dat ik geen degout krijg van Brooklyn. Het is natuurlijk ook super dat ze zo met mij begaan zijn.

Donderdagmiddag was ik koffie gaan drinken met enkele andere au pairs en zij hadden gevraagd of ik mee met hen op stap ging op vrijdag. Daar moet ik geen twee keer over nadenken natuurlijk. De andere au pairs zijn ook allemaal super lief. Ze sturen mij berichtjes hoe ik de metro moeten nemen,..
Vrijdagavond was dus mijn eerste avondje stappen in Manhattan. Aan die gedachte (op stap gaan in Manhattan) moet ik toch nog steeds wennen. Ik kan het soms niet geloven.

Ik had zelfs mijn eerste slaappartijtje. Eén van de au pairs woont in de ‘Upper West Side’, op 200m van Central Park. Zij heeft echt een "megakamer" met twee dubbelbedden. Ja inderdaad ik vroeg mij ook af, waarom twee dubbelbedden. Maar een antwoord dat ik hier nog vaak ga kunnen gebruiken is: ‘omdat het kan’. ;-)

Zaterdagmorgen vertrok ik al vroeg in Manhattan om op tijd terug in Brooklyn te zijn. Er was namelijk een gezinsuitstapje gepland: appels plukken in New Jersey. Appels plukken is een familiemoment voor Amerikanen. Rond een grote boerderij werden er allerlei activiteiten georganiseerd voor kinderen en natuurlijk was er ook lekker eten aanwezig. De kinderen konden een ritje op een pony maken, op een tractor zitten, dieren bekijken, spelen in het hooi, zich laten schminken,… Enkele kilometers verder vond je dan de appelbomen waar je naar hartenlust appels kon plukken. We hadden echt een gezellige namiddag.

Zoals jullie kunnen lezen heb ik het hier dus helemaal niet slecht, in tegendeel zelfs. Maar volgend weekend zal ik toch veel aan Meeuwen moeten denken. Het is de eerste Meeuwen kermis in heel mijn leven die ik ga missen. Ik ga dus proberen om mijn weekend zo veel mogelijk vol te plannen. Maar Meeuwenaren geniet van jullie kermisweek!

Veel liefs