Nieuwe eetgewoonten

Ik ben ondertussen al 3 weken een deeltje van de Music familie. Het gaat allemaal super snel. Ik mag wel zeggen dat ik een super werkleventje heb hier. Ik begin elke dag om 3 uur, dan haal ik Cosmo op van school. Daarna nemen we de bus naar Leo zijn school. Vervolgens gaan we naar het dichtstbijzijnde park waar de jongens naar hartenlust hun laatste energie kunnen opmaken. Ik maak iedere dag eten voor hun (maar met hulp van receptjes van Carla). Daarna steek ik Cosmo in bad. Het is dan ook snel 7 uur, het tijdstip dat de ouders terug zijn van hun werk.

Vorige week dinsdag was er een nieuwe mijlpaal. Ik zou de jongens vandaag ook in bed stoppen. Na school waren ze alvast in hun nopjes want we zouden balletjes in tomatensaus met spaghetti eten. Alles verliep vlekkeloos tot de laatste minuten van Cosmo zijn bad. Ik was met hem aan het praten over leuke boeken totdat hij opeens heel hard begon te wenen. Hij wou zijn mama! Ik probeerde alles wat ik maar kon bedenken maar er was geen verandering te bespeuren. Het arme mannetje heeft misschien voor een uur geweend. Dat was echt niet gemakkelijk. Ik had eerder al voorgesteld om zijn mama te bellen en misschien kon ze hem een verhaaltje voorlezen aan de telefoon. Eerst wou hij dit niet maar hij veranderde toch van gedachte. Na een kort telefoontje met zijn moeder en wat quality time met zijn broer viel hij rustig in slaap. Je moet deze situatie natuurlijk weer met een korreltje zout nemen. Het was de eerste keer dat ik hem in bed zou stoppen en Cosmo is niet zo te vinden voor veranderingen in zijn patroon. Ik vertel jullie ook deze kanten van mijn avontuur omdat het zeer belangrijke momenten zijn. Het is niet altijd rozengeur en maneschijn (meestal wel!) maar je leert ook zoveel uit deze momenten. En Leo en Cosmo zijn geweldig! Ik heb het echt met hun getroffen!

Woensdag is altijd een hele uitdaging. Woensdag is namelijk was-je-haren dag. Cosmo gaat iedere dag in bad maar enkel op woensdag en zondag wast hij zijn haren. Het probleem is echter dat hij het haat om zijn haren te wassen. Dus je moet hem altijd zo ver zien te krijgen. Leo kan hierbij een grote hulp betekenen. Woensdag leek het eerst alsof het een grote ramp ging worden omdat hij juist voordat hij het bad inging begon te wenen. Maar hij deed het zo goed. Dat is echt geweldig dan. Hij heeft geen traantje meer gelaten. 

Soms moet je snel nadenken en met creatieve dingen tevoorschijn komen om hen af te leiden. Ik verschiet soms van mezelf wat ik kan bedenken om hen op andere gedachte te brengen of hen gewoon aan iets anders te laten denken. 
Door deze verhalen lijkt het misschien alsof ik alleen voor Cosmo zorg. Er is natuurlijk ook Leo. Met hem is het natuurlijk gemakkelijker omdat hij al bijna 10 jaar oud is. Ik hoef hem bijvoorbeeld niet meer in bad te steken. ;-) 

Maandag hadden de jongens geen school dus waren we de hele dag met ons drietjes. Dat was best wel spannend. Maar deze momenten zijn wel ideaal om samen leuke dingen te doen. Want door de week gaat alles zo snel. Omdat Cosmo een beetje ziek was, hielden we een rustig dagje. We gingen eventjes naar het park omdat het zo’n mooie dag was. Voor de rest hebben we vooral samen gespeeld: gezelschapsspelletjes, Lego, … De jongens hadden zelfs een doorgeef-systeem geconstrueerd op hun kamer.

Naast al de avonturen met de kinderen beleef ik ook heel wat nieuwe dingen op culinair vlak. Nee, ik zit niet elke dag in de Mc Donalds of Burger King. In tegendeel zelfs. Ik leer hier echt wel nieuwe dingen eten en KOKEN. Vorige week woensdag stonden er eend en bonen op het menu. Vrijdag at ik ‘squash’: een soort zoete aardappel die dan ook weer familie is van de pompoen. Maar wel héél lekker. Het was de eerste keer dat ik dit heb klaar gemaakt. Natuurlijk kreeg ik goede instructies maar toch waren Carla en Fernando positief over mijn kookkunsten.

Door de week hang ik overdag vooral rond in Brooklyn. Ook Brooklyn heeft zeer mooie plekjes en iets rustgevend. Het is hier echt wel gezellig. Dus voor de mensen die een tripje plannen naar de stad die nooit slaapt, vergeet zeker Brooklyn niet. Er zijn hier goeie eetadresje en ook leuke cafétjes. Ik heb er natuurlijk al een paar ontdekt maar hopelijk mogen er nog heel veel volgen. Het weer is hier bovendien nog heel goed. De meeste dagen lopen we hier zelfs nog rond in T-shirt. Maar dit zal wel vlug gaan veranderen. En het heeft ook 1 nadeel: er zijn hier nog te veel muggen aanwezig. Zo gek om midden oktober nog vol muggenbeten te staan.
Een goede manier om de buurt te leren kennen is om te gaan lopen. Het zijn bovendien 2 vliegen in 1 klap. Ik loop maar wat kris kras rond en hoop om op een bepaald bekend punt terug te komen. Mijn looptijd was juist lang genoeg om verdwaald te geraken en terug op een bekend punt te komen, dus ideaal.

Vorige week kreeg ik ook mijn eerste post. Iets klein maar wel heel fijn. Echt gek om zo te zien:

            Anke Coenen

            178 Adelphi Street

            Brooklyn, New York, 11205

Dus nu hebben jullie mijn adres en kunnen jullie mij naar hartenlust kaartjes en (liefdes)brieven beginnen te sturen.  ;-)

Al geniet ik er ook van als ik even kan skypen met het thuisfront of met deze lieve schatjes van patatjes. Ik weet niet of jullie beseffen hoeveel deugd het deed om jullie allemaal even te zien en te horen. 

Schatjes van patatjes! 

Tot snel voor de volgende avonturen! 

Veel liefs

x x x